Hannu Pash – dosłownie „ścieżka życia”; jest to okres w życiu każdego krasjańskiego dziecka, kiedy odkrywa ono jaką drogą w życiu ma się kierować wedle woli Everama.
Chłopcy są zabierani spod opieki matek w wieku dziesięciu lub jedenastu lat, po czym trafiają do sharaj - miejsca, w którym przez kilka następnych lat swojego życia mają odkryć przeznaczone im miejsce na świecie. W czasie intensywnego i brutalnego fizycznego treningu, a także silnej indoktrynacji religijnej, chłopcy są z biegiem czasu przydzielani do którejś z kast - część z nich zabierana jest przez dama do Sharik Hora, aby szkolić się na kapłanów, inni są odrzucani i odsyłani w hańbie jako khaffit, a pozostali stają się dal'Sharum lub giną próbując.
U dziewczynek Hannu Pash wygląda znaczniej prościej. W wieku dziewięciu lat, w dniu przesilenia wiosennego, wędrują wraz ze swoimi matkami do pawilonów dama'ting swojego plemienia, gdzie kapłanka przepowiada każdej z osobna przyszłość za pomocą alagai hora. Większość przybyłych uznawano za płodne, więc otrzymywały pierwszą chustę, a niektóre opuszczały pawilon zaręczone. Inne, zwykle ubogie i niepiśmienne, wykupywano od ojców i odsyłano do wielkiego haremu, gdzie służyły wojownikom Krasji jako jiwah’Sharum. Niewielka część dziewcząt okazywała się niepłodna, przez co przez resztę życia musiały nosić haniebne brązowe szaty i odsłonięte twarze. W nielicznych przypadkach, zaledwie jednym na kilkadziesiąt lat, kości powoływały z tłumu zwykłych dziewczyn przyszłą dama'ting, była więc ona zabierana do pałacu i szkolona razem z innymi adeptkami, i już nigdy więcej nie wolno jej było się spotkać ze swoją rodziną - te dziewczęta, jak pokazuje historia, zawsze zostawały wielkimi przywódczyniami i najlepszymi z kapłanek.